De Getijden van Verandering
Het lijkt tegenwoordig wel of iedereen je advies wil geven over wat goed is voor het milieu. Ondanks al die tips blijf ik gehecht aan mijn houtkachel. Zelfs als mensen zeggen dat het slecht is voor de natuur, betekent die kachel voor mij meer dan alleen warmte.
Die kachel staat al in ons huis sinds mijn man en ik er veertig jaar geleden introkken. Hij hield van dat knapperende geluid van het vuur, de geur van vers hout en de warmte die onze lange winteravonden knus maakte. Voor ons was het niet zomaar een gemaksartikel; het was deel van ons dagelijks leven. Nu hij er niet meer is, blijven die warme herinneringen springlevend elke keer dat ik de kachel aansteek.
De wijk waar ik woon is in de loop der jaren flink veranderd. Jonge gezinnen zijn hier komen wonen en alles voelt nu heel modern aan. Mensen hebben het vaak over duurzaamheid en de noodzaak om de planeet te beschermen voor later. Natuurlijk begrijp ik de zorgen. Maar voor mij betekent die kachel meer dan een verwarmingsbron; het is de ziel van mijn huis. Het idee om ermee te stoppen omdat andere mensen dat verwachten, voelt voor mij niet eerlijk aan.
Moderniteit en Herinneringen
“Toos, die rook is slecht voor de luchtkwaliteit!” en “Een elektrische verwarming zou beter zijn voor het milieu!” zijn opmerkingen die ik vaak hoor. Mijn buren klagen soms over de rook die ze ruiken, die hinderlijk zou zijn voor hen en hun kinderen. Ik snap dat er al genoeg vervuiling in de stad is, maar waarom zou ik mijn gewoontes veranderen?
Op mijn 75e wil ik vooral mijn eigen keuzes maken. Mijn houtkachel brengt sfeer, roept herinneringen op en verwarmt mijn huis los van de alsmaar stijgende energiekosten. Het lijkt wel alsof de mensen die bezig zijn met duurzaamheid vergeten dat er meer is dan alleen getallen en uitstoot.
Hoewel ik soms de kachel minder gebruik, voelt volledig stoppen niet als een optie. Alleen op de koudste dagen of wanneer ik die specifieke warmte nodig heb, gebruik ik hem. In mijn schuur ligt nog hout dat mijn man heeft gehakt, en zolang dat er is, blijf ik het gebruiken. Voor mij draait het om herinneringen en dat thuisgevoel.
Ik vraag me af of de jongere generatie in de buurt dat begrijpt. Weten ze dat sommige dingen voor mij niet zomaar in te ruilen zijn voor modernere alternatieven? Misschien vinden ze het ouderwets, maar voor mij is het simpelweg hoe ik leef.
Ik weet dat mijn opvatting niet veel bijval krijgt. Men verwacht dat ik me aanpas voor het grotere geheel. Maar mijn houtkachel is onderdeel van wie ik ben, net als de herinneringen die eraan vastzitten. Zolang ik er ben, zal dat vuur in mijn woonkamer af en toe blijven branden.