Zet voet op Griekse grond en je zult het onmiddellijk opmerken: een overvloed aan katten. Ze zijn op het strand, ze zitten op pittoreske plekken en ze drentelen rond op archeologische vindplaatsen. Je kunt ze moeilijk negeren en het is nog moeilijker om de drang te weerstaan om ze te aaien of te voederen. Maar waarom zijn er in Griekenland zoveel katten? Wie zorgt er eigenlijk voor hen en mogen ze gevoerd worden? Het zijn common vragen die bij bezoekers opkomen als ze de grote aantallen katten door Griekenland zien zwerven. In dit artikel trachten we deze vragen te beantwoorden.
Een aantal plaatsen zijn wereldwijd bekend vanwege hun opvallende kattenpopulatie. Aoshima, een klein eiland in Japan, bijvoorbeeld, is bekend als Cat Island. Het is een vissersplek, maar trekt veel bezoekers vanwege de honderden katten die er leven. In Turkije is dat Kalkan, waar katten de toeristische attractie zelve zijn en voortdurend onderworpen worden aan gezondheidschecks en sterilisatieprogramma’s. Dan is er Rome, bekend om de katten die zonder enig gevoel van schaamte rondslenteren tussen de waardevolle Romeinse ruïnes.
Lees op de volgende pagina de reden waarom er zoveel katten rondlopen in Griekenland…
Griekenland, met zijn opvallend grote kattenpopulatie, is dus geen uitzondering. De meeste katten die je er ziet zijn in feite zwerfkatten, hoewel dat waarschijnlijk niet je eerste gedachte zal zijn als je hun goede conditie ziet. Ondanks het feit dat ze geen eigenaar hebben, zijn er in Griekenland allerlei verenigingen actief die, via hun eigen budget of dankzij donaties van het publiek, instaan voor de verzorging van deze dieren.
Niettemin kan niet elke kat rekenen op een goed lot. Net als elders in de wereld, blijft het leven op straat gevuld met gevaren: deze variëren van verkeersongevallen tot parasitaire infecties en gevechten om territorium tussen de katten zelf. Veel dierenorganisaties zetten zich daarom in voor zwerfkatten in Griekenland, actief sterilisatiecampagnes voeren en medische hulp bieden waar nodig.
Echter, sommige gebieden kennen een gebrek aan beleidsorganen die zich richten op zwerfdierenproblematiek. Hier is sterilisatie niet altijd voldoende om de vermenigvuldiging van katten te stoppen. Een oplossing voor het probleem van zwerfbeesten kan niet enkel liggen in de acties van individuele dierverenigingen maar moet ook politiek worden aangepakt.
Nederland heeft bijvoorbeeld met succes het aantal zwerfhonden geminimaliseerd door bewustmaking rond dierenverwaarlozing te bevorderen en door het verlagen van de kosten voor het steriliseren van dieren. Anderzijds werd ook het achterlaten van dieren hard bestraft.
Het adopteren van zwerfdieren speelt ook een grote rol in het verminderen van hun aantal. Het overwegen van een adoptie van een Griekse straatkat wordt dan ook sterk aangemoedigd. Echter, het is belangrijk om dit op een correcte manier te doen. Zo zullen lokale dierenorganisaties helpen bij het volgen van de correcte procedure en bij het leren kennen van de medische geschiedenis van het dier.
Het Griekenland dat wij kennen – met zijn prachtige bezienswaardigheden, stralende zonsondergangen op de zee en witte muurtjes – zou eenvoudigweg niet hetzelfde zijn zonder zijn talrijke katten, sommigen je volgen in de hoop wat lekkers te krijgen, anderen ongestoord genieten van de zonsondergang net als jij.
