We zijn allemaal jong geweest en hebben onze jeugd op onze eigen manier doorgebracht. Waarschijnlijk ben je al lang en breed vergeten hoe wij vroeger waren. Maar als we een ‘lawaaierig’ kind tegen komen zijn we geneigd ons hoofd te schudden en de schuld bij de ouders te leggen.
Een kind maakt tijdens zijn/haar groei verschillende stadia door die bestaan uit fasen en ontdekkingen. Ook rusteloze kinderen moeten groeien en leren. De schuld wordt vaak bij de moeder neergelegd maar dat is niet juist. Elk kind volgt een andere weg en als ouder zijnde heb je niet altijd de juiste oplossing paraat. Ouders maken fouten en dat is logisch want wat werkt voor één kind werkt, werkt niet voor de ander.
Wanneer jij een bijzonder levendig kind hebt, word je door omstanders vaak vreemd aangekeken als het kind lawaaierig of onrustig is maar een kind is nou eenmaal een kind. Kinderen hebben het recht om kind te zijn en het zijn geen poppen die altijd netjes in de pas moeten lopen.
Veel mensen vergeten heel snel hoe ze zelf vroeger waren en denken dat zij precies weten hoe je een dergelijk kind op moet voeden.
Wanneer een vrouw een kind krijgt dan krijgt zij geen handleiding om het kind op te voeden. Wanneer je kindje huilt in het restaurant of tijdens het winkelen dan kijkt iedereen direct naar de moeder of de vader. Het wordt tijd dat mensen eens gaan beseffen dat de meeste kinderen niet anders of verkeerd opgevoed zijn, maar ze zijn gewoon kind.
Je kan het de moeders niet kwalijk nemen: het zijn gewoon moeders die moeders zijn en ook onrustige kinderen zullen opgroeien.
Wat vind jij? Laat je reactie weten in de reacties!
