Laura, een 35-jarige moeder, is na de breuk met haar man Mark in een lastige financiële situatie terechtgekomen. Hun relatie begon met veel dromen en grote beloftes, maar eindigde in een turbulente scheiding vol onvrede.
De keuze voor een scheiding heeft grote impact op hun kinderen, Emma (8) en Sam (6). Laura vertelt met pijn in haar ogen: “Het doet enorm zeer om mijn kinderen te zien lijden door onze scheiding. Ik wil niet dat ze in armoede opgroeien, maar dat lijkt nu wel zo.”
Na de scheiding heeft Laura alles op alles gezet om haar kinderen een stabiele thuis te bieden. Financieel is de situatie echter erg wankel. Mark zorgde altijd voor het inkomen, waardoor Laura zich volledig richtte op de kinderen en het huishouden.
Nu ze de zorg alleen draagt, merkt ze dat de dagelijkse kosten steeds moeilijker op te brengen zijn. “De huur, schoolkosten, boodschappen… het wordt allemaal te veel,” zegt ze bezorgd.
“En dan zijn er nog de onverwachte uitgaven, zoals medische kosten of kapotte apparaten.”
De druk om de kinderen alles te geven wat ze nodig hebben, voelt enorm. “Ik heb altijd geprobeerd Emma en Sam alles te geven, maar nu is dat erg lastig. Ze verdienen het niet om zo op te groeien,” zegt Laura nerveus.
De stress van elke dag rondkomen treft niet alleen haar financiën maar ook haar mentale staat. “Ik voel me vaak wanhopig en het idee dat mijn kinderen minder kansen krijgen, doet me verdriet.”
De kinderen voelen de spanning van de scheiding ook. Regelmatig vraagt Emma of ze op vakantie kunnen, iets wat Laura haar niet kan beloven. “Het voelt alsof ik hen dingen moet ontzeggen die andere kinderen normaal vinden. Dat doet echt pijn,” zegt ze terwijl er een traan haar gezicht siert.
Een Onzekere Toekomst
Laura ervaart veel schuldgevoelens over de situatie. “Als ik hen zie spelen met vriendjes die op vakantie gaan of nieuwe kleren krijgen, wil ik hen dat ook bieden, maar dat kan ik niet betalen.”
Ze voelt ook de sociale druk om haar kinderen alles te geven. “Iedereen lijkt het zo goed voor elkaar te hebben. Ik zie moeders die snel iets nieuws voor hun kinderen kopen en dat doet pijn,” geeft ze toe.
Het is moeilijk om zowel financieel te overleven als een goede moeder te zijn. “Ik wil er zijn voor hen, maar het is lastig als ik voortdurend gestrest ben,” zegt ze. Ondanks dat vrienden en familie steun bieden, vermindert dat de financiële druk niet.
“Soms helpen vrienden door op de kinderen te passen of een maaltijd te delen, wat heel lief is. Maar ik kan niet altijd afhankelijk van hen zijn,” vertelt Laura. Ze weet dat ze zelf verantwoordelijk is voor haar gezin en dat voelt ongemakkelijk.
Laura denkt eraan om meer uren te werken, maar dat zou nieuwe problemen kunnen opleveren. “Meer werken betekent ook meer kosten voor kinderopvang. Het is een vicieuze cirkel,” legt ze uit.
“Ik voel me vastzitten tussen wat ik moet doen om te overleven en wat het beste is voor mijn kinderen.” Ze maakt zich zorgen over de toekomst. Ze wil Emma en Sam een zorgeloze kindertijd bieden, iets dat steeds moeilijker lijkt.
“Soms vraag ik me af hoe ik dit ga volhouden,” zegt ze somber. Maar Laura geeft niet op. “Ik geef niet op voor hen. Ze verdienen beter dan dit.”
Haar liefde voor de kinderen geeft haar de kracht om door te zetten. “Als ik ze zie lachen, weet ik dat het de moeite waard is. Maar ik wil dat ze meer krijgen dan alleen een leven in armoede. Ze verdienen zoveel meer,” benadrukt ze.
Laura hoopt op een betere toekomst voor zichzelf en haar kinderen. “Ik wil werken aan een leven waarin we veilig zijn en ons geen zorgen hoeven maken over geld,” zegt ze vastberaden. De strijd is zwaar, maar haar vastberadenheid om haar kinderen een betere toekomst te bieden, geeft haar hoop.
“Ik doe dit voor hen, en ik weet dat ik het kan. Maar het blijft moeilijk,” eindigt ze met een glimlach vol hoop, maar ook met vermoeidheid. Laura is vastbesloten om niet alleen de situatie te overleven, maar ook om haar kinderen de liefde en steun te bieden die ze nodig hebben.