Uit eten bij sterrenrestaurants: “Mijn man Pieter-Paul en ik genieten enorm van uit eten gaan. We kiezen vaak restaurants uit de Michelin-gids, dan weet je zeker dat het de moeite waard is,” zegt Rozemarijn. “Onze dochters van 3 en 5 blijven dan thuis onder de hoede van de oppas. Ze hebben absoluut geen plezier in een uitgebreid zevengangenmenu met bijpassende wijn, dus genieten wij daar samen van. We vinden het ook fijn om wat tijd voor onszelf te hebben. Terwijl de kinderen en de oppas genieten van een pizza, genieten wij van een sterrenmenu. Iedereen blij en tevreden.”
Heerlijke complimenten
Hoewel de kinderen het leuk vinden om een avond met de oppas door te brengen, vragen ze steeds vaker of ze mee mogen naar het restaurant. “Kinderen van deze leeftijd in een sterrenrestaurant, dat zien wij nog niet gebeuren, maar we nemen ze wel regelmatig mee uit voor een lunch. Pieter-Paul en ik bestellen dan elk twee gerechten, en de kinderen eten gezellig mee. Ze gedragen zich meestal voorbeeldig. Laatst kregen we zelfs complimenten van tafelgenoten omdat de kinderen zo netjes en gezellig aan tafel zaten.”
Fristi en kleurplaten
Het gaat echter niet altijd van een leien dakje. “Onze oudste werd laatst erg chagrijnig zodra we het eetcafé binnenstapten. Niets was goed genoeg en ze riep dat ze het ‘een heel stom restaurant vond’. Pieter-Paul en ik wilden het liefst door de grond zakken, maar het meisje dat ons bediende, loste het goed op met een Fristi en een kleurplaat. Hierdoor werd ze rustig en konden wij ons eten opeten. Uiteindelijk heeft bijna niemand echt last van haar gehad.”
Onvriendelijke blikken
Onlangs ging het echter weer mis, dit keer in een klein bistro. “Met speelgoed en iPads kwamen we binnen. Bij het klaarzetten van de kinderen merkten we al onvriendelijke blikken van andere gasten. ‘Waarom kijkt die mevrouw zo boos?’, vroeg onze oudste te hard, terwijl een dame ons afkeurend aankeek. Ik negeerde haar vraag en knikte vriendelijk naar de dame, die daarop haar hoofd wegdraaide en begon te fluisteren met haar tafelgenoot. Wat een zure blik, dacht ik nog bij mezelf.”
Blijf lezen op de volgende pagina
Niet welkom
Rozemarijn en haar familie voelden zich al snel onwelkom in het restaurant. “Ook de bediening leek geen zin in onze kinderen te hebben. Zelfs nadat wij een dure fles wijn van 95 euro hadden besteld, wilden ze geen speciaal gerechtje voor de kinderen maken. ‘Nee, dat doen we hier niet. Ze kunnen iets van de kaart kiezen.’ We hebben dat uiteindelijk gedaan, maar onze meiden vonden het niet lekker en begonnen te huilen.”
Uiteindelijk moesten de ouders veel moeite doen om hun kinderen stil te krijgen, maar tevergeefs. “Eerst was het gehuil, dan geschreeuw, en daarna rolden ze over de grond. Geen enkel trucje werkte. Pieter-Paul ging met hen naar de gang, en ik probeerde nogmaals om friet te bestellen. Wat er toen gebeurde, was ondenkbaar… ‘Mevrouw, andere gasten hebben last van uw kinderen. We hebben uw rekening klaar. U kunt de rest van het eten en de wijn meenemen,’ zei een kelner bot. Ik gooide het geld op tafel, stopte de dure fles wijn in mijn tas, en verliet boos het restaurant.”
Excuses van het restaurant
De volgende dag werd Rozemarijn opgebeld door het restaurant, met excuses. “De eigenaar vertelde dat hij had gehoord wat er was gebeurd van zijn personeel. Hij zei dat meerdere gasten hadden geklaagd over onze kinderen, maar dat we nooit zomaar het restaurant uitgezet hadden mogen worden. Hij gaf ons het geld voor het eten en de wijn terug, en bood ons een diner voor twee aan. Dit vonden we heel netjes en correct van hem.”
