Rozemarijn, 34 jaar, geniet samen met haar man Pieter-Paul, 36 jaar, van hun passie voor culinaire ervaringen. Vaak worden restaurants uit de Michelin-gids hun bestemming, omdat ze daardoor verzekerd zijn van uitstekend eten. “Onze dochters van 3 en 5 blijven dan bij de oppas thuis. Ze zouden geen plezier beleven aan een zevengangendiner met bijpassende wijnen. Het is bovendien een mooie gelegenheid voor ons om samen wat quality time door te brengen,” aldus Rozemarijn.
Terwijl de kinderen en de oppas zich tegoed doen aan een pizza, genieten Rozemarijn en Pieter-Paul van een avond gevuld met heerlijke maaltijden en goede gesprekken. Volgens Rozemarijn werkt deze opzet perfect. “De kinderen hebben het naar hun zin met de oppas, en wij ontsnappen even aan de dagelijkse drukte.”
Toch willen ze hun kinderen niet volledig afschermen van het genieten van lekker eten. Zodoende nemen ze hun dochters zo nu en dan mee voor een lunch of een kort diner. Ze kiezen dan meestal voor een eenvoudige maaltijd van twee gangen. De meisjes eten gezellig mee, en volgens Rozemarijn gedragen ze zich meestal keurig in het restaurant. Dit levert hen regelmatig complimentjes op van andere gasten, wat de ouders trots maakt.
Ongemakkelijke restaurantbezoeken
Soms verloopt zo’n etentje niet helemaal zoals gepland. Rozemarijn herinnert zich een bezoek aan een eetcafé dat een onverwachte wending nam door het gedrag van hun oudste dochter die het restaurant direct al stom vond. Schaamte overheerste bij de ouders, maar een vriendelijke serveerster wist de situatie te redden door de kinderen Fristi en kleurplaten aan te bieden.
Daarnaast zijn er ook momenten waarbij niet zozeer de kinderen, maar de sfeer in het restaurant voor ongemak zorgt. Een bezoek aan een kleine bistro, waar ze speelgoed en een iPad hadden meegenomen, leidde direct tot afkeurende blikken van enkele gasten. Het personeel leek ook niet bepaald enthousiast, zeker niet toen de ouders om eenvoudige gerechten voor de kinderen vroegen en dit verzoek werd geweigerd.
De avond eindigde in chaos toen de dochters onrustig werden en begonnen te schreeuwen. Ondanks het verzoek om een simpele portie friet, bleef het personeel halsstarrig. Tot hun verbazing werd hen vriendelijk verzocht het restaurant te verlaten nadat enkele andere klanten hadden geklaagd.
De eigenaar van het restaurant nam de volgende dag contact op met Rozemarijn. Hij bood zijn excuses aan en gaf aan dat het nooit had mogen gebeuren. Als compensatie ontvingen ze een terugbetaling voor hun diner en een nieuw etentje voor twee.
Deze ervaring heeft Rozemarijn aan het denken gezet over hoe ze in de toekomst beter kunnen omgaan met dineren in restaurants met hun kinderen. Het heeft haar doen beseffen dat het vinden van de juiste balans tussen het meenemen van kinderen en het respecteren van de restaurantomgeving heel belangrijk is.