De jaren zeventig hadden hun eigen unieke charme als het ging om naar school gaan. Zonder de technologie van vandaag zoals computers en mobiele telefoons, zag het klasleven er destijds heel anders uit. Het was een tijdperk vol bijzondere gewoontes en dagelijkse rituelen die velen nu met een glimlach herinneren. Van krijtborden tot schoolmelk, we nemen je mee terug naar die onvergetelijke momenten uit die tijd.
Een van de dingen die je altijd in de klaslokalen van de jaren ’70 zou vinden, was het grote groene of zwarte krijtbord. De leraar gebruikte witte of gekleurde krijtjes om de lessen op dit bord te schrijven en veegde het later weer schoon met een bordenwisser. Soms mocht een leerling helpen bij het schoonmaakwerk, wat als een klein eerbetoon werd gezien.
Schoolmelk was in de jaren zeventig een vast onderdeel van de schoolpauzes. Elke ochtend ontving je een klein glazen flesje melk of een pakje met een rietje erin. Hoewel de melk niet bij iedereen in de smaak viel, moedigde men het drinken ervan sterk aan vanwege de gezondheidsvoordelen. De geur van die flesjes roept nog steeds een nostalgische golf van herinneringen op.
De schoolbanken werden gemaakt van stevig hout en hadden vaak gaatjes voor inktpotten. Dit was nog een restant van de tijd waarin vulpennen werden gebruikt. Het was niet ongewoon om in de banken geheime briefjes te vinden of om ze te zien vol zitten met kleine krabbels. Het zware, robuuste design van de banken maakte een blijvende indruk op degenen die ze dagelijks gebruikten.
In de jaren zeventig was het schrijven met een kroontjespen en speciale inkt een must. Elk kind had zijn eigen pen en inktpot en leerde hoe ze zonder vlekken netjes moesten schrijven. Deze activiteit was meer dan alleen schrijven; het was een oefening in discipline en netheid.
Respect voor de leraren was toen zeer belangrijk en dat werd getoond door ze altijd met “u” aan te spreken. De leerlingen stonden op wanneer de leraar binnenkwam en gebruikten formelere titels als “meester” of “juffrouw” in plaats van voornamen. Dit gebruik benadrukte de hiërarchie en het respect dat kenmerkend was voor die tijd.
De schooldag begon steevast met het harde geluid van een schelle schoolbel, waarna de kinderen zich moesten haasten om op tijd in de rij te staan. Pauzes op het schoolplein waren vaak het leukste deel van de dag. Hier speelden kinderen samen verschillende spelletjes zoals touwtje springen of knikkeren. De herinneringen aan het schoolplein en zijn gezelligheid blijven levendig.
Straf voor ongehoorzaam gedrag op school was in die tijd ook heel gebruikelijk; strafregels schrijven of nablijven waren de norm. Eender welke overtreding kon leiden tot lange naschoolsessies waar je moest schrijven “Ik zal niet praten in de klas.” Voor veel mensen worden deze herinneringen met meer plezier dan spijt bekeken.
Onvergetelijke Klassieke Elementen
Een ochtend op school begon vaak met een kringgesprek. In een tijd waarin social media nog niet bestond, was dit het perfecte moment om verhalen te delen en samen te komen. Het kringgesprek was een band smedend ritueel waar iedereen aan deelnam door zijn avonturen van het weekend te vertellen of een persoonlijk verhaal kwijt te kunnen.
Gedurende de jaren zeventig waren lokalen versierd met prachtige schoolplaten en grote wandkaarten. Of het nu ging om de Nederlandse geschiedenis of wereldkaarten, deze visuele hulpmiddelen maakten de lesstof levendig. Deze manier van leren was inspirerend en vaak een springplank voor de verbeelding van de leerlingen.
Muziek was ook een integraal onderdeel van het schooldagritme. Traditionele Nederlandse nummers zoals “In Holland staat een huis” werden vaak gezongen onder begeleiding van een oude piano of accordeon. Door samen te zingen, ontstond er een gevoel van saamhorigheid, en de vrolijke momenten die eruit voortkwamen, worden door velen gekoesterd.
Bij de gymlessen in de jaren ’70 ging het vooral om simpele maar uitdagende materialen zoals springtouwen en kasten. Activiteiten varieerden van touwklimmen tot het uitvoeren van koprollen op matten. Vooral het over de kast springen was een spannende uitdaging die veel leerlingen trots maakte als ze het aandurfden.
De herinneringen uit de jaren zeventig zijn bijzonder en worden gekoesterd door hen die ze hebben meegemaakt. De eenvoud, maar ook de discipline van die tijd, heeft bij velen een warme indruk achtergelaten. Hoewel er veel is veranderd in het onderwijs en in de wereld sindsdien, blijven de nostalgische momenten uit die schooltijd levendig in de harten van velen.
