Kennis hebben van uw buren is een algemene beleefdheid, maar hoeveel van ons kennen onze buren daadwerkelijk goed genoeg om ze in ons eigen huis te laten wonen? Het lijkt een gedurfde vraag, maar dit is precies wat de 31-jarige Chris Salvatore deed toen hij zijn 89-jarige buurvrouw, Norma Cook, uitnodigde om bij hem in te wonen. Chris kwam in 2013 tegenover Norma te wonen. Ondanks het leeftijdsverschil, werd een eenvoudige buur-groet snel een hechte vriendschap.
Hun vriendschap bereikte echter een dieper niveau toen de gezondheid van Norma, inmiddels 89 jaar oud, een duikvlucht nam na een ziekenhuisopname. Toen Chris zich ervan bewust werd dat Norma niet naar huis zou mogen gaan tenzij ze permanente zorg had, begon hij zich zorgen te maken over haar toekomst. Norma, die geen kinderen of familie in de buurt had, voelde zich hulpeloos.
Wat er toen gebeurde was echt een prachtig gebaar… bekijk snel de volgende pagina.
Chris nam het initiatief om via GoFundMe geld in te zamelen voor Norma. Ondanks dat er meerdere zorgverleners werden ingeschakeld, voelde Chris aan dat er meer nodig was. “De andere optie was dat ze naar een zorginstelling zou gaan,” deelde hij in een interview met TODAY. “Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om dat iemand die ik als mijn oma beschouw, aan te doen.”
Dus besloot Chris Norma uit te nodigen om bij hem in te trekken. “Het maakt me echt gelukkig dat ik haar op deze manier kan ondersteunen, om haar laatste dagen comfortabel en in gezelschap van vrienden en haar kat, Hermes, door te laten brengen,” zei hij tegen GoFundMe. “Ik kan me niet indenken hoe het zou zijn om je laatste dagen in een ziekenhuis door te brengen zonder de vertrouwde gezichten van vrienden of huisdieren.”
Hun samenwonen bleek een succes te zijn. “We zien samen vaak het nieuws,” deelde Norma met TODAY. “We genieten samen van een goed gesprek, champagne en pindanootjes.”
Helaas bereikte hun ontroerende verhaal op 15 februari 2017 een triest einde toen Norma overleed. Chris deelde dit hartverscheurende nieuws via Instagram, waar hij ook regelmatig de gezamenlijke avonturen van hen deelde. “Ze noemde me de kleinzoon die ze nooit heeft gehad,” herinnerde Chris zich met veel liefde. Zijn besluit om Norma te helpen, werd niet gedreven door enige verplichting, maar door een moedige daad van menselijke genegenheid en zorg. Zou het niet mooier zijn als we allemaal een beetje meer waren zoals Chris?
