In de huidige maatschappij, waarin goede zorg essentieel is voor het welzijn van velen, heeft Erkan een punt dat niet genegeerd mag worden. De zorgsector kampt met een chronisch tekort aan personeel en de lonen voor werknemers in loondienst zijn vaak schrikbarend laag. Zzp’ers zoals Erkan kiezen bewust voor een zelfstandig bestaan in deze sector, waar zij hun passie voor zorg kunnen combineren met een eerlijker inkomen.
Met zijn 26 jaar heeft Erkan al twee jaar ervaring als zzp’er in de zorg en verdient hij een indrukwekkende 6000 euro per maand. Dit salarisniveau is mogelijk door de flexibiliteit en verhoging van tarieven die zzp’ers genieten. Zij vullen gaten op die zijn ontstaan door de personeelstekorten binnen zorginstellingen. Maar als veranderingen in de wetgeving het zzp-systeem te veel beperken, dreigt dit verdienmodel te verdwijnen.
Erkan en vele andere zorgverleners vrezen dat zij zonder deze financiële stimulans de sector wellicht de rug toe zullen keren. In loondienst zijn de lonen vaak zo laag dat het niet in verhouding staat tot de zware werkdruk en de verantwoordelijkheden van zorgpersoneel. Zonder de aantrekkingskracht van zzp-tarieven zal er hoogstwaarschijnlijk een nog groter tekort aan zorgverleners ontstaan. Waar laten wij dan onze zieken en ouderen?
Critici stellen dat de hoge tarieven voor zorg zzp’ers drukken op het budget van zorginstellingen en zorgprogramma’s. Echter, als we de huidige situatie van onderbetaling en hoge werkdruk laten voortbestaan, wie in loondienst zal er dan vrijwillig kiezen om voor een minimumloon in deze veeleisende sector te blijven werken? Is het mogelijk dat we uiteindelijk méér economische schade ondervinden door een overspannen zorgsysteem?
Het is niet zonder reden dat zzp’ers een hoger tarief vragen. Zij moeten zelf zorgen voor hun verzekering, pensioen en vaak ook aanvullende trainingen en opleidingen om bij te blijven in hun vak. Deze verantwoordelijkheden leggen een financieel risico bij hen dat werknemers in loondienst niet ervaren. De hogere tarieven zijn dus meer dan gerechtvaardigd.
Erkan stelt terecht de vraag: “Als wij zorg zzp’ers straks geen 6000 euro per maand meer verdienen, wie staat er dan nog aan het bed?” Het is een prangende kwestie die beleidsmakers en de maatschappij als geheel aan het denken moet zetten. Hoe zorgen we ervoor dat de zorgsector aantrekkelijk blijft voor talenten die we hard nodig hebben zonder de huidige zzp’ers weg te jagen?
Moeten we misschien de lonen in loondienst verhogen om de concurrentie met zzp’ers eerlijker te maken? Of moet er een gulden middenweg gezocht worden waarbij zowel zzp’ers als medewerkers in loondienst gelijkwaardige kansen en compensaties krijgen?
Wat denkt de lezer? Moeten we het zzp-systeem handhaven om de zorgkwaliteit te waarborgen, of moet er juist ingegrepen worden om het systeem te hervormen? Hoe ziet u de toekomst van de zorgsector voor zich, en welke oplossingen brengt u naar voren om dit nijpende probleem aan te pakken?
