Hoi, ik ben Greta en ik ben 67 jaar oud. Er is iets dat ik wil verduidelijken: ik ben niet zomaar een gratis oppas. Mijn kleinkinderen zijn niet mijn directe verantwoordelijkheid. Begrijp me niet verkeerd, ik houd zielsveel van ze en ik geniet ervan hen te zien opgroeien. Maar er bestaat een grens. Het idee dat ik, nu ik van mijn pensioen geniet, altijd en overal klaar moet staan om op te passen, is niet logisch. Soms lijkt het erop dat mensen vergeten dat ook ik een eigen leven heb.
Na jaren van hard werken zie ik ernaar uit om eindelijk van mijn welverdiende rust te genieten. Ik wil dingen ondernemen waar ik eerder nooit de tijd voor had: reizen, mijn hobby’s oppakken, tijd doorbrengen met vrienden en volop genieten van mijn vrijheid. Begrijp me niet verkeerd, ik wil mijn kleinkinderen zien en tijd doorbrengen, maar het moet wel op mijn eigen voorwaarden. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik per se beschikbaar moet zijn als er oppas nodig is.
Wat me echt dwarszit, is de hedendaagse gedachtegang waarin grootouders een soort verlengstuk van de ouders lijken te zijn. Zodra jonge ouders het druk hebben met hun werk of andere bezigheden, wordt er vaak verwacht dat opa en oma inspringen. Maar ook mijn tijd is waardevol. Ik heb niet gekozen om weer fulltime voor kinderen te zorgen. Mijn kinderen opvoeden heb ik al gedaan, nu is het hun beurt om dat voor hun eigen kinderen te doen.
Het Belang van Grenzen Stellen
Ik besef dat het misschien hard klinkt, maar ik voel dat het tijd is om er eerlijk over te zijn. Als grootouders wordt er vaak van ons verwacht dat we altijd beschikbaar zijn. Zeg ik een keer “nee,” dan krijg ik soms het idee dat men denkt dat ik ongeïnteresseerd in mijn familie ben. Echter, daar draait het niet om. Het gaat erom dat ik mijn eigen leven leid met de vrijheid om mijn eigen grenzen te bewaken.
Af en toe oppassen is geen enkel probleem, als ik er zin in heb. Maar het moet geen routine worden of als een soort tweede baan aanvoelen. Het idee dat grootouders een onuitputtelijke bron van tijd en energie zijn, klopt niet. Ook wij hebben ons eigen leven en persoonlijke limieten, en ik ben vastbesloten om die te beschermen.
Vriendinnen van mij voelen zich net zo. We delen onze ervaringen over hoe moeilijk het is om tegen onze kinderen nee te zeggen. Het voelt soms als een verplichting, alsof we iets verkeerd doen als we onze eigen plannen voorrang geven. Maar ik heb geleerd dat het belangrijk is om voor mezelf op te komen. Het is cruciaal dat ik mijn tijd naar eigen inzicht besteed. Natuurlijk wil ik mijn kleinkinderen zien opgroeien, maar dat mag niet ten koste gaan van mijn persoonlijke vrijheid en welzijn.
Dit onderwerp vraagt om een bredere discussie. Vaak wordt aangenomen dat grootouders vanzelfsprekend klaarstaan, zonder te vragen wat wijzelf willen. Na een leven van hard werken en kinderen opvoeden, is het onze tijd om van ons pensioen te genieten. Dit zou niet opnieuw moeten betekenen dat we verantwoordelijk zijn voor de zorg van een nieuwe generatie, tenzij we dat zelf willen.
Ik ben trots op de sterke band met mijn kleinkinderen en wil die koesteren. Maar tegelijkertijd wil ik dat ze begrijpen dat oma niet altijd beschikbaar is. Er is een balans tussen er voor hen zijn en mijn eigen leven leiden. Het is belangrijk dat jonge ouders dit begrijpen. Je eigen tijd waarderen en grenzen stellen is helemaal niet egoïstisch; het is noodzakelijk voor je eigen welzijn.
Daarom heb ik besloten om open te zijn naar mijn kinderen. Ze weten nu dat ik niet altijd beschikbaar ben als oppas. We hebben heldere gesprekken gehad over wat ik wel en niet aankan, en dat heeft veel druk weggenomen. Toch is het soms lastig, want ik wil niemand teleurstellen. Maar ook al is dat zo, ik weet dat ik het recht heb om “nee” te zeggen zonder dat er een schuldgevoel aan verbonden is.
Dus hier is mijn boodschap: ik ben niet zomaar een gratis oppas, en dat is prima. Het is cruciaal dat andere grootouders zich realiseren dat het oké is om hun eigen tijd en ruimte te beschermen. Het gaat niet om ondankbaarheid of gebrek aan liefde voor je familie. Het is eenvoudigweg een kwestie van zorg dragen voor jezelf en je eigen keuzes respecteren.
Wat vinden jullie van mijn standpunt? Hebben jullie vergelijkbare ervaringen als grootouder of als ouder die op grootouders vertrouwt? Deel je mening op onze Facebook-pagina en laten we hierover in gesprek gaan!
