Relaties binnen koppels zijn tegenwoordig complexer dan vroeger, wat leidt tot een steeds hoger percentage echtscheidingen. Dit kan te wijten zijn aan te impulsieve beslissingen, maar het kan ook komen doordat de maatschappij nu een scheidingsproces meer accepteert. Het idee dat je bij elkaar moet blijven voor de kinderen of vanwege de mening van anderen is niet langer zo sterk. Mensen zijn tegenwoordig gelukkig meer onafhankelijk, hoewel sommigen zouden beweren dat we wellicht te onafhankelijk zijn geworden. Met deze stijging van gebroken huwelijken rijst de vraag of kinderen van gescheiden ouders ook vaker tot scheiding geneigd zijn. We gaan deze vraag onderzoeken en proberen wat helderheid te verschaffen rondom dit onderwerp.
Opmerkelijk genoeg wijst onderzoek er niet op dat kinderen van gescheiden ouders noodzakelijkerwijs vaker scheiden. Hoewel ze vanwege hun opvoeding wellicht meer gewend zijn aan conflict en stress, is dit geen garantie voor hun eigen huwelijkscrisissen. Het is mogelijk dat het zien van de pijn van hun ouders tot een reactieve cyclus kan leiden, waarbij ze onbewust het gedrag dat zij in hun jeugd waarnamen, nabootsen. Dit is echter slechts één kant van de mogelijke uitkomst.
Er is ook een alternatief scenario… Bekijk deze op de volgende pagina.
Het is mogelijk dat kinderen van gescheiden ouders juist proberen de fouten die zij bij hun ouders hebben gezien, niet te herhalen. Net zoals gescheiden ouders vaak hun best doen om hun kinderen liefde en genegenheid te geven, kan er bij kinderen uit gescheiden gezinnen een verlangen zijn om het anders te doen. Deze kinderen hebben de impact van een scheiding uit eerste hand ervaren en dit kan hen motiveren om hun toekomstige relaties anders aan te pakken.
Belangrijk om hierbij te vermelden is dat de redenen voor een scheiding vaak divers zijn. Buitenechtelijke affaires, financiële problemen, lange werktijden, kinderen, en invloeden van buitenaf, zijn allemaal factoren die een rol kunnen spelen in het einde van een huwelijk. Hoewel huwelijkskoppels deze oorzaken vaak gemeenschappelijk hebben, is elk paar en elke situatie uniek.
Sommige van de bovengenoemde factoren, zoals het hebben van kinderen, kunnen een extra spanning op het paar leggen. Dit kan variëren van de druk van het zorgen voor een nieuw familielid en het aanpassen aan nieuwe routines, tot onenigheid over de keuze om al dan niet nog meer kinderen te krijgen. Extra druk kan ook komen van externe bronnen, zoals familieleden die zich te veel met het leven van het paar bemoeien en daardoor onnodige conflicten veroorzaken.
Als conclusie, er is geen automatisch verband tussen de scheiding van een ouder en een kind die hetzelfde pad volgt. Omdat scheiding echter een traumatische ervaring kan zijn, is het raadzaam om hier met een therapeut over te praten, voor zowel de ouders als de kinderen. Het analyseren en begrijpen van de aspecten die aanvankelijk genegeerd werden door de gescheiden ouders en kinderen, kan hen helpen om de beste lessen uit de ervaring te halen en deze toe te passen in hun eigen leven.
