Verrassende vondst in het bos
Een aantal jaar geleden maakte fotograaf Sid Saunders een wandeling in Engelse bossen toen hij bijna struikelde. Hij had net het pad verlaten om niet in een plas te stappen. Wat aanvankelijk leek op een grote steen, bleek bij nader inzien heel anders te zijn. Het was namelijk een klein grafsteentje, bedekt met mos, verborgen onder de bladeren.
Omdat de oude grafsteen vuil en verweerd was, besloot Saunders deze schoon te maken. Hij wilde uitzoeken wie er meer dan 130 jaar geleden was begraven. “De volgende ochtend ben ik teruggegaan om de steen en de omgeving eromheen te reinigen,” vertelde Saunders aan The Dodo.
Nadat het vuil en mos weg waren, bleek het geen gewone grafsteen te zijn, maar een ter nagedachtenis aan iemands huisdier, een konijn dat in 1882 gestorven was. Op de steen stond de tekst: “Ter herinnering aan de kleine Duchie,” met een gegraveerde konijnenafbeelding erbij. “Geboren augustus 1869. Overleden december 1882.”
In eerste instantie had Saunders gedacht dat de grafsteen misschien voor een hond was — maar het was duidelijk van een veel kleiner dier. “Ik was totaal verbaasd!” merkte Saunders op. “Toen ik terugging om het helemaal schoon te maken, zag ik de afbeelding van een konijn en realiseerde ik me dat het een konijntje van het Nederlandse ras moest zijn.”
Duchie: Een geliefd konijntje
Met goede zorg kunnen huisdierkonijnen vaak wel tien jaar of langer leven. Duchie had het geluk om dertien jaar te worden, wat behoorlijk oud is voor een konijn. Zijn baasjes gaven hem na zijn overlijden een speciaal gemaakte grafsteen. Huisdieren maken immers deel uit van het gezin en Dukie kreeg duidelijk uitstekende verzorging om zo oud te worden, prees Saunders.
Het stuk grond waar Duchie rust maakte ooit deel uit van een privélandgoed in de 19e eeuw, aldus Saunders. Het is aannemelijk dat het konijn van de bewoners van dat landgoed was. Het gebied is tegenwoordig bekend als Marline Wood, een plek vol wandelpaden waar bezoekers graag van de natuur en fotografie genieten.
Hoewel er veel onduidelijk is over de eigenaren van het konijn, is één ding helder: ze waren dol op hun kleine huisdier. Dankzij de liefdevolle zorg van zijn familie en de herontdekking van het graf door Saunders kunnen dierenliefhebbers Duchie eren, meer dan 130 jaar na zijn overlijden.
