Na een pittig jaar vol persoonlijke en werkgerelateerde uitdagingen, zoals het verlies van haar moeder en een stressvolle carrièreswitch, snakte Melissa naar een welverdiende vakantie. Samen met haar man, Mark, plande ze een weekje naar een all-inclusive resort in het zonnige Spanje. Ze hadden er enorm veel zin in, maar al snel vielen hun culinaire ervaringen tijdens de vakantie tegen.
Het afgelopen jaar was zwaar geweest voor Melissa. “Mijn moeder takelde snel af en ik heb haar tot haar laatste momenten verzorgd. Ik ben dankbaar dat ik er voor haar kon zijn, maar het was ontzettend zwaar, vooral omdat ik het allemaal alleen heb gedaan. Tegelijkertijd wisselde ik van baan, wat ook stress met zich meebracht,” legt ze uit.
Na de intensieve zorg voor haar moeder stelde Mark voor om een weekje naar Spanje te gaan. “Hij zag hoe uitgeput ik was en dacht dat het goed zou zijn om even weg te gaan.” Mark regelde alles: een all-inclusive hotel in Andalusië, waar ze de hele dag van eten en drinken konden genieten. “Dit was iets nieuws voor ons, want meestal kiezen we voor romantische hotels of bed & breakfasts.”
Lees verder op de volgende pagina…
De eerste dagen in Spanje
Toen ze aankwamen, waren Melissa en Mark meteen in hun nopjes. Het weer was perfect en hun kamer was ruim en schoon. Melissa begon elke ochtend met een duik in het zwembad en vervolgens gingen ze samen naar het restaurant. “Het was even wennen aan al die mensen tegelijk, maar het was heerlijk om niet over de kosten na te hoeven denken. Alles was al betaald en we konden zoveel nemen als we wilden. Ideaal toch?”
Op de derde dag veranderde de sfeer echter compleet. “We konden zelf geen tafel kiezen in het restaurant; dat deed het personeel. Vanaf toen werden we steeds naast hetzelfde gezin gezet. Een vader, een moeder, een klein meisje van drie of vier jaar en een grote hond. Het meisje werd snel onrustig en begon langs de tafels te rennen. Ze botste telkens tegen me aan, wat ik erg irritant vond. Toen ze moe werd, begon ze te zeuren om de hond, Beau, te borstelen. Tot mijn verbazing haalde de moeder een hondenborstel uit haar tas en gaf deze aan haar dochter. Het meisje begon fanatiek te borstelen, waarbij er lange haren op onze tafel terechtkwamen.”
Melissa was stomverbaasd. “Ik vond het afschuwelijk om te zien hoe een hond naast mijn bord werd geborsteld. Naast de dwarrelende haren zag ik ook huidschilfers rondvliegen. Hoe smerig is dat als je zit te eten? En überhaupt, wie neemt zijn hond mee naar een restaurant? Laat die toch thuis.”
Mark vroeg de moeder van het gezin of het meisje kon stoppen met borstelen. “Dat hadden we achteraf beter niet kunnen doen, want de ouders begrepen niet waarom we ons druk maakten. Ze vonden hun hond helemaal niet vies. Ik begrijp het wel, ze waren blij dat hun dochter iets te doen had en zij rustig konden eten.”
Door de aanwezigheid van de hond en het borstelen tijdens het eten, werd de vakantie van Melissa en Mark verpest. “Ik keek uit naar rust en ontspanning, maar twaalf dagen lang moesten we ons inhouden vanwege dat gezin naast ons. Wie komt er nu op het idee om je kind een hond te laten borstelen tijdens de maaltijd? Dat kan toch niet in een restaurant?”
