We zijn vaak erg gehecht aan onze ouders. Zij zijn degenen die ons op deze wereld brengen, ons grootbrengen, steunen in onze dromen en zowel emotionele als financiële steun bieden tijdens onze ontwikkeling. Ouders zouden alles doen voor hun kinderen, maar op een gegeven moment gaan kinderen hun eigen weg en worden ze zelfstandig. Toch blijven ouders altijd klaar om bij te springen, maar tot hoever reikt hun verantwoordelijkheid om hulp te bieden? Deze vraag hield een dochter flink bezig en daarom besloot ze de hulp van internet te vragen.
In een familiediscussie vertelde een dochter over haar dilemma. “Ik weet niet zeker of ik een slecht persoon ben of niet,” begon ze, “maar als dat zo is, zeg het me dan. Laat me dit uitleggen. Ik kom uit een middenklasse gezin. We hebben altijd genoeg gehad en niks tekort. Door een combinatie van hard werken en geluk hebben mijn ouders het financieel heel goed gedaan. Ze verdienen flink, hebben twee huizen – één waarin ze wonen en één die ze verhuren – en investeren slim,” legde ze uit.
Maar ze woont niet meer thuis. Ze heeft een eigen baan, een huis, een gezin met kinderen, maar financieel loopt het niet soepel. Ze en haar man werken beiden fulltime en kunnen niet stoppen vanwege de hypotheek en andere rekeningen. Het geld is altijd krap, niet omdat ze in armoede leven, maar vanwege de extra kosten voor hun kinderen. Zoals ze het zegt: “Ons grootste probleem is dat we geen spaargeld kunnen opbouwen. We geven alles uit, vooral aan onze kinderen. Iets waar velen in een vergelijkbare situatie last van hebben.”
De lastige kwestie van ouderlijke financiële steun
“Dus hier wordt het ongemakkelijk,” gaf ze toe. “Is het verkeerd om te denken en mezelf af te vragen of mijn ouders ons zouden moeten helpen? Ik zie leeftijdsgenoten zonder problemen hulp vragen en krijgen, en het verbaast me dat mijn ouders, die weten hoe we erbij zitten, nooit hulp hebben aangeboden. Ik weet dat ik niks kan eisen en dat ze me al eerder hebben geholpen, maar het maakt me verdrietig. We hebben het erg moeilijk en zij hebben zoveel dat ze ons makkelijk zouden kunnen steunen. Ik zou mijn kinderen altijd bijstaan, maar is het verkeerd om dat te verwachten?”
Heel wat mensen die haar verhaal lazen, hadden een kritische kijk op de ouders van de vrouw. Velen zeiden dat als zij in dezelfde situatie veel geld hadden, ze zonder aarzelen hun dochter zouden helpen. Het geld zou geen opoffering zijn, maar simpelweg een manier om hun dochter wat financiële ademruimte te geven. Dus waarom wachten de ouders totdat er expliciet om hulp wordt gevraagd in plaats van zelf hulp aan te bieden?
Dezelfde gebruikers adviseerden haar: “Als je ouders niet uit zichzelf helpen, vraag er dan om. Ze kunnen je situatie niet negeren.” En veel andere mensen gaven toe dat ze soortgelijke situaties hadden meegemaakt zonder duidelijke reden.
Wat vind jij dat deze ouders zouden moeten doen? Is het redelijk om financiële hulp van je ouders te verwachten, zelfs als je volwassen bent? Deel je mening en ervaringen in de reacties.
