“We mogen geen Russisch gas gebruiken? Laten we dan maar Gronings gas gebruiken!” buldert Bernd (72)
Bernd zit thuis in zijn dikke winterjas, met de thermostaat niet hoger dan 16 graden. Zijn handen wrijven hijgend over elkaar om wat extra warmte te creëren. De gepensioneerde Bernd heeft zijn hele leven hard gewerkt, maar nu zit hij thuis in de kou. Voor hem voelt het alsof de wereld op zijn kop staat. “Vroeger konden we gewoon goedkoop gas uit Rusland krijgen,” moppert hij. “En nu moeten we het ineens allemaal zelf maar uitzoeken. Als we dat gas niet willen, laten we dan tenminste het Gronings gas weer gebruiken!”
De thermostaat blijft laag
Bernd heeft zijn uitgaven nauwkeurig onder controle, maar zelfs met een bescheiden pensioen merkt hij dat het leven steeds duurder wordt. Gas, wat vroeger vanzelfsprekend was, is nu een luxe geworden. Hij durft de thermostaat niet hoger dan 16 graden te zetten, uit angst voor de energierekening die hem aan het einde van de maand opwacht. “Ik zit thuis te koukleumen in mijn eigen huis,” zegt Bernd boos. “Het voelt alsof ik gestraft word, terwijl ik al die jaren heb bijgedragen aan deze samenleving.”
Goedkoop Russisch gas was de norm
Bernd herinnert zich een tijd waarin Russisch gas nog goedkoop en overvloedig was. Voor hem was dat gas niet alleen een vanzelfsprekendheid, maar ook een essentieel onderdeel van een betaalbare levensstandaard. “We hebben jarenlang geprofiteerd van dat gas,” zegt hij. “Maar nu wordt ons verteld dat het niet goed is voor Europa. Wat heeft het voor zin om dat gas niet te gebruiken als we er zelf alleen maar kouder en armer van worden?” Bernd begrijpt de geopolitieke argumenten niet en vindt het allemaal maar ingewikkeld. Voor hem is het simpel: warm zitten zonder blut te raken.
“Ik heb mijn hele leven gewerkt om nu in de kou te lijden”
Wat Bernd het meest steekt, is dat hij het gevoel heeft dat hij wordt gestraft na een leven van hard werken. “Ik heb 45 jaar gewerkt, belasting betaald en bijgedragen aan de economie,” zegt hij verontwaardigd. “En nu, op mijn oude dag, moet ik mezelf inpakken met dekens en truien omdat ik de gasrekening niet kan betalen.” Hij vindt het onrechtvaardig dat hij en anderen zoals hij nu moeten lijden onder de gevolgen van beleid waar ze geen zeggenschap over hadden. Voor hem voelt het alsof zijn generatie wordt vergeten in de discussie over gas en energieprijzen.
Oneerlijk voor de huidige generatie
Bernd maakt zich ook zorgen om de jongere generaties. “Hoe moet een jong gezin dit betalen?” vraagt hij zich af. “Ze hebben al hoge huren, dure boodschappen, en nu ook nog onbetaalbare energiekosten.” Hij vreest dat de samenleving zich in de verkeerde richting beweegt, waarin basisbehoeften zoals warmte niet meer voor iedereen bereikbaar zijn. “Het voelt alsof de politiek de mensen in de kou laat staan, letterlijk en figuurlijk.”
Gronings gas als oplossing?
Voor Bernd is de oplossing duidelijk: als we geen Russisch gas willen gebruiken, moeten we gewoon terug naar het Gronings gas. “We hebben het gas onder onze voeten liggen!” roept hij uit. “Waarom zouden we kou lijden terwijl we die voorraden hebben?” Hij begrijpt dat er aardbevingen zijn geweest in Groningen, maar vindt dat er met de juiste compensatie en veiligheidssystemen weer gewonnen moet worden. “Groningen helpt het hele land,” zegt hij, “en de Groningers moeten daar ook voor beloond worden.”
Wat vindt de lezer?
Wat vind jij? Is Bernd te kortzichtig met zijn roep om Gronings gas, of heeft hij een punt dat we onze eigen voorraden moeten gebruiken in tijden van crisis? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat basisbehoeften zoals warmte toegankelijk blijven voor iedereen, zonder de kosten voor toekomstige generaties te vergroten? Deel je mening en laten we samen nadenken over hoe we de energiekwestie op een eerlijke en duurzame manier kunnen aanpakken. Want één ding is zeker: niemand zou in de kou moeten zitten in een welvarend land als Nederland.