De dagelijkse strijd
Als moeder van jonge kinderen leef ik constant met het knagende gevoel dat ik tekortschiet. Hoewel ik besef dat het essentieel is om mijn kinderen gezonde voeding voor te zetten, lukt het me simpelweg niet om hier dagelijks aan te voldoen. Dag na dag zet ik kant-en-klaar maaltijden op tafel, en hoewel dat niet mijn eerste keuze is, dwingt de tijdsdruk van mijn leven me deze optie te kiezen.
Mijn man en ik werken allebei fulltime en aan het eind van een lange werkdag wil ik snel kunnen koken. Mijn kinderen komen steevast met honger thuis en als in de supermarkt een kant-en-klare maaltijd ligt die binnen tien minuten gereed is, is mijn keuze snel gemaakt. Ook al voelt het soms slecht, ik probeer mezelf telkens voor te houden dat ik op dit moment echt geen andere oplossing zie.
Iedereen lijkt wel een oplossing te hebben voor mijn situatie. “Waarom bereid je geen maaltijden voor in het weekend en vries je ze in?” vragen mensen vaak. Hoewel ik dat idee heb uitgeprobeerd, bleek het voor mij onwerkbaar. Het weekend is het moment waarop ik wat tijd met mijn kinderen kan doorbrengen en kan bijkomen van de hectiek van de week. Na een lange week werken wil ik gewoon even ontspannen en niet urenlang in de keuken staan voor de rest van de week.
Velen adviseren me om andere prioriteiten te stellen, want mijn kinderen verdienen het dat er tijd in hun eten wordt gestoken. Natuurlijk verdienen ze dat, maar in mijn huidige situatie is er simpelweg niet meer mogelijk. Mijn dagen zijn een constante race van werk naar school, sportactiviteiten en weer naar huis. Bovendien moeten ze op tijd naar bed omdat voldoende slaap cruciaal is voor hun gezondheid en welzijn.
Soms probeer ik mezelf gerust te stellen door te denken dat de kant-en-klare maaltijden toch groenten bevatten. Maar diep vanbinnen weet ik dat dit niet gelijk staat aan een verse, zelfbereide maaltijd. Het besef dat er meer zout en suiker in kant-en-klaar maaltijden zit, speelt continu door mijn hoofd. Maar de gedachte aan elke avond een verse maaltijd bereiden bezorgt me alleen maar meer stress.
Echt contact
Soms, als ik andere moeders zie die liefdevol bereide maaltijden voor hun kinderen meenemen naar school, voel ik me ergens jaloers en schuldig. Maar ik herinner mezelf eraan dat elke ouder zijn of haar eigen uitdagingen heeft. Hoewel ik misschien niet de perfecte maaltijd aanbied, ben ik er op andere manieren voor mijn kinderen. Ik zorg dat hun huiswerk afkomt, voor steun op moeilijke momenten, en ben aanwezig bij hun sportwedstrijden.
In de supermarkt, kijkend naar weer een magnetronlasagne of een macaroni schotel, vraag ik me weleens af of ik ooit een manier zal vinden om mijn dagelijkse routines anders in te richten. Misschien verandert mijn aanpak als de kinderen ouder worden en zelf kunnen meehelpen in de keuken. Of misschien ontdek ik een betere balans tussen werk, gezin en koken. Maar voor nu is dit hoe ik alles in goede banen probeer te leiden.
Dit is misschien niet de ideale manier, en velen zouden het anders doen. Toch doe ik wat ik kan met de middelen en energie die ik heb. Ondanks het feit dat kant-en-klare maaltijden niet ideaal zijn, klagen mijn kinderen er niet over. Ze beseffen dat ik hard mijn best doe, ook al is ons eten niet altijd het meest voedzaam. Uiteindelijk draait het erom dat we samen gelukkig zijn, ook als dat betekent dat er soms een kant-en-klaar maaltijd uit de magnetron komt in plaats van een verse salade.
Misschien verandert mijn kijk op koken als mijn leven minder hectisch wordt. Voorlopig is dit de realiteit waarin ik leef, en daar moet ik het mee doen.
