Isabel, een vrouw van 32, deelt haar sterke mening over het eten van vlees en verwacht dat anderen dit inzicht met haar zullen delen. Voor haar gaat het om meer dan alleen een individuele keuze; het is een verantwoordelijkheidskwestie. Ze verklaart vastberaden: “Mensen moeten echt inzien dat het eten van vlees niet meer bij deze tijd past.” Haar beslissing om vlees te vermijden kwam niet vanzelf. Isabel is opgegroeid in een gezin waar vlees een vanzelfsprekend onderdeel van het dieet was, en jaren at ze gedachteloos biefstuk en hamburgers. Maar een paar jaar geleden begonnen er veranderingen bij haar te dagen.
De beelden van intensieve veehouderijen, de gevolgen voor het milieu en de steeds duidelijkere feiten omtrent klimaatverandering raakten haar diep. “Hoe meer ik erover las, hoe meer ik de overtuiging kreeg dat ik hier niet langer aan wilde bijdragen,” vertelt ze. Isabel begon zich steeds bewuster te worden van de impact van haar keuzes, niet alleen op het milieu, maar ook op het welzijn van dieren. “Ik kan niet langer onverschillig staan tegenover de realiteit die we zelf gecreëerd hebben,” legt ze uit inzichtvol.
Ze voelt de noodzaak om haar levensstijl aan te passen aan de eisen van deze tijd. “Het voelt alsof we ons vastklampen aan een traditie die niet meer van deze tijd is, gewoon omdat het ons comfort biedt. Maar die luxe, een biefstuk op je bord, weegt voor mij niet op tegen de schade die het aanricht.” Het was echter niet altijd gemakkelijk voor haar om deze verandering volledig door te voeren, vooral niet in een maatschappij waar vlees nog steeds bijna overal centraal staat.
“Wanneer ik bij vrienden of familie ga eten, komt het onderwerp vaak ter sprake,” merkt Isabel op. “Dan hoor ik opmerkingen zoals: ‘Ach, een klein beetje vlees kan toch geen kwaad?’ Maar het gaat niet alleen om dat ene stukje vlees, het gaat om de gewoonte die we samen in stand houden,” aldus Isabel. Ze hoopt dat mensen zich bewust worden dat elke keuze daadwerkelijk een impact heeft. Elke keer dat iemand vlees eet, groeit de vraag en dus ook de intensieve veehouderij.
Een Veranderende Wereld
Voor Isabel speelt de impact op het milieu een enorme rol. “We kunnen niet langer doen alsof de klimaatcrisis niet bestaat. De vleesproductie leidt tot immense hoeveelheden broeikasgassen. En al die bossen die worden omgehakt voor veevoer, dat is toch niet houdbaar?” Ze verwijst naar een artikel dat uitlegt hoe vleesproductie bijdraagt aan de ontbossing van het Amazonegebied. “Het voelt absurd als je beseft dat we duizenden bomen kappen voor een stukje vlees,” zegt ze vol ongeloof.
Isabel heeft de schoonheid van het Amazonewoud zelf ervaren en weet dat het hartverscheurend is om te bedenken dat zoiets prachtigs wordt opgeofferd voor vleesproductie. “Het idee dat we dat voor een biefstuk riskeren, maakt me bijna ziek.” Ze gelooft dat we leven in een tijd waarin het essentieel is om onze gewoontes onder de loep te nemen. Gelukkig ziet Isabel dat er steeds betere alternatieven beschikbaar komen, wat bewijst dat een vleesvrije levensstijl steeds toegankelijker wordt.
“Er waren vroeger weinig vleesvervangers, maar nu zijn ze volop verkrijgbaar in supermarkten. Je kunt heerlijk eten zonder schade aan milieu of dierenwelzijn,” vertelt ze enthousiast. Isabel benadrukt dat het een kwestie van bewustwording is en hoopt anderen te inspireren om na te denken over hun eetgewoonten. “Hopelijk zien mensen in dat verandering mogelijk is en niet eens zo moeilijk hoeft te zijn.” Ondanks de vooruitgang, voelt Isabel zich soms alsof ze tegen de stroom in zwemt.
“Het is frustrerend dat er zoveel bewijs is voor de voordelen van een plantaardig dieet, maar vlees blijft op het menu staan. Mensen denken misschien dat één persoon geen verschil maakt, maar ik geloof daar niet in. Elke keuze, hoe klein ook, draagt bij aan het grotere geheel,” deelt Isabel gedreven. Ze begrijpt dat het voor sommigen lastig is om hun gewoontes te veranderen. “Ik begrijp het heus, je groeit op met bepaalde gewoontes die moeilijk te breken zijn.”
Toch leven we niet meer in de wereld van onze grootouders, waar men nauwelijks bij de consequenties van hun handelen stilstond, denkt ze. Isabel wil niemand dwingen, maar hoopt dat mensen bereid zijn om een nieuwe leefstijl te omarmen. “Misschien moet niet iedereen helemaal stoppen met vlees, maar als we allemaal wat minderen, bereiken we al zoveel.” Isabel streeft ernaar mensen te laten nadenken, zonder dat het als een preek overkomt. Ze wil laten zien dat vleesloos eten haalbaar is en zelfs bevrijdend.
“Ik voel me zowel fysiek als mentaal beter. Het idee dat ik bijdraag aan een betere wereld geeft me kracht. Als ik daardoor anderen kan inspireren, is mijn missie geslaagd,” besluit Isabel met een tevreden glimlach.
